Emissiearme bedrijfsvoering op grondgebonden melkveebedrijven
Samen met Netwerk Grondig werken we op dit moment aan de “geborgde emissiearme bedrijfsvoering”. Je hebt emissiearme stallen en je hebt emissiearme aanwendingstechnieken. Hoeveel emissie een bedrijf in totaal veroorzaakt is altijd een optelsom van stalemissies en veldemissies. Ammoniak geeft ook een lokaal effect, dus per hectare. Hoe meer weidegang, hoe minder stal en hoe minder mest uitgereden hoeft te worden, dus hoe minder belangrijk techniek eigenlijk is. Binnen dit project willen we stikstofproblemen oplossen door boerenvakmanschap, in plaats van technische stalaanpassingen.
Binnen het project hebben we vastgesteld dat een melkveebedrijf emissiearm is wanneer deze onder de 40 kg ammoniak (NH3) per hectare zit. Waarom? Omdat de Nederlandse landbouw gemiddeld 56,6 kg NH3/ha uitstoot en 30% reductie voldoende is om in het overgrote deel van Nederland de stikstofdoelen te gaan halen. Sommige melkveehouders behalen dit al, sommige hebben nog werk te doen. De primaire bron voor ammoniakvorming is ureum in de urine. Hoe meer eiwit er gevoerd wordt, hoe meer ureum er met de urine wordt uitgescheiden. Landelijk gemiddelde ligt op 16,8% RE, maar een eiwitpercentage van 15% is goed haalbaar met behoud van productie en diergezondheid.
40 kg NH3/ha wordt voorlopig berekend via de kringloopwijzer. Binnen dit project is een borgingsformule ontwikkeld die los staat van de kringloopwijzer. Deze formule luidt: reductie NH3/ha = (minder eiwit in het rantsoen + meer weidegang) x GVE/ha
Dit betekent dat bij veel weidegang het eiwitgehalte in het rantsoen niet zo laag hoeft te zijn. Of hoe extensiever, hoe makkelijker deze streefwaarde te behalen. Voorlopige afbakening is geen mest aan-of afvoeren, een groep met een laag risico op mestfraude. De borging van het eiwitgehalte in het rantsoen verloopt via verschillende checks. Vanuit de mineralenbalans en de stikstof-efficientie op het bedrijf, zie eerdere blogpost. Maar vanzelfsprekend ook het tankmelkureum. En verder denken we aan steekproefsgewijze monsters van de bron van dit alles: urine ureum.
Netwerk Grondig heeft, in samenwerking met Boerenverstand, Wageningen UR en Universiteit Leiden, recentelijk een folder naar buiten gebracht waar dit verder wordt toegelicht. Lees deze hier.